مخفف اصطلاحات شبکه های کامپیوتری

• Access Control List (ACL): لیستی از قوانین برای کنترل ترافیک شبکه.
• Border Gateway Protocol (BGP): پروتکلی برای مسیریابی بین دامنه‌های خودمختار.
• Bidirectional Forwarding Detection (BFD): پروتکلی برای تشخیص خرابی مسیر در شبکه.
• Bootstrap Protocol (BOOTP): پروتکلی برای پیکربندی خودکار دستگاه‌های شبکه.
• Challenge Handshake Authentication Protocol (CHAP): پروتکلی برای تأیید هویت کاربران در شبکه.
• Class-Based Weighted Fair Queuing (CBWFQ): مکانیزمی برای مدیریت ترافیک و اطمینان از توزیع منصفانه پهنای باند.
• Customer Edge (CE): دستگاه‌های انتهایی مشتری در شبکه‌های MPLS.
• Cisco Discovery Protocol (CDP): پروتکلی برای تبادل اطلاعات بین دستگاه‌های سیسکو.
• Data Center Bridging (DCB): مجموعه‌ای از پروتکل‌ها برای بهبود عملکرد شبکه در مراکز داده.
• Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP): پروتکلی برای اختصاص خودکار آدرس‌های IP به دستگاه‌های شبکه.
• Domain Name System (DNS): سیستمی برای ترجمه نام‌های دامنه به آدرس‌های IP.
• Enhanced Interior Gateway Routing Protocol (EIGRP): پروتکل مسیریابی برای شبکه‌های سیسکو.
• Extensible Authentication Protocol (EAP): پروتکلی برای تأیید هویت کاربران.
• File Transfer Protocol (FTP): پروتکلی برای انتقال فایل‌ها بین سیستم‌های شبکه.
• Generic Routing Encapsulation (GRE): پروتکلی برای کپسوله‌سازی انواع مختلف ترافیک شبکه.
• Hot Standby Router Protocol (HSRP): پروتکلی برای اطمینان از دسترس‌پذیری روترها.
• Internet Group Management Protocol (IGMP): پروتکلی برای مدیریت عضویت دستگاه‌ها در گروه‌های چندپخشی.
• Interior Gateway Protocol (IGP): پروتکلی برای مسیریابی در داخل یک دامنه خودمختار.
• Internet Protocol Security (IPsec): مجموعه‌ای از پروتکل‌ها برای تأمین امنیت تبادل اطلاعات در شبکه‌های IP.
• Layer 2 Tunneling Protocol (L2TP): پروتکلی برای ایجاد تونل‌های ارتباطی در شبکه.
• Link Aggregation Control Protocol (LACP): پروتکلی برای تجمیع چندین لینک شبکه به یک لینک منطقی.
• Lightweight Directory Access Protocol (LDAP): پروتکلی برای دسترسی به خدمات دایرکتوری.
• Multiprotocol Label Switching (MPLS): تکنیکی برای مدیریت و بهینه‌سازی ترافیک شبکه.
• Network Address Translation (NAT): مکانیزمی برای تبدیل آدرس‌های IP خصوصی به عمومی و بالعکس.
• Network Basic Input/Output System (NetBIOS): پروتکلی برای ارتباطات شبکه در سیستم‌های محلی.
• Open Shortest Path First (OSPF): پروتکل مسیریابی برای شبکه‌های IP.
• Point-to-Point Protocol (PPP): پروتکلی برای ارتباط مستقیم بین دو دستگاه شبکه.
• Quality of Service (QoS): مجموعه‌ای از تکنیک‌ها برای مدیریت و بهینه‌سازی ترافیک شبکه.
• Remote Authentication Dial-In User Service (RADIUS): پروتکلی برای تأیید هویت کاربران شبکه.
• Resource Reservation Protocol (RSVP): پروتکلی برای رزرو منابع شبکه برای جریان‌های ترافیکی خاص.

• Routing Information Protocol (RIP): پروتکل مسیریابی ساده برای شبکه‌های کوچک.
• Simple Network Management Protocol (SNMP): پروتکلی برای مدیریت و نظارت بر دستگاه‌های شبکه.
• Secure Shell (SSH): پروتکلی برای دسترسی امن به دستگاه‌های شبکه.
• Session Initiation Protocol (SIP): پروتکلی برای برقراری، مدیریت و پایان دادن به جلسات ارتباطی.
• Spanning Tree Protocol (STP): پروتکلی برای جلوگیری از حلقه‌های شبکه در توپولوژی‌های لایه 2.
• Terminal Access Controller Access-Control System Plus (TACACS+): پروتکلی برای کنترل دسترسی و تأیید هویت کاربران شبکه.
• Transmission Control Protocol (TCP): پروتکلی برای ارتباطات قابل اعتماد و ترتیب‌دار در شبکه‌های IP.
• Trivial File Transfer Protocol (TFTP): پروتکلی ساده برای انتقال فایل‌ها در شبکه.
• User Datagram Protocol (UDP): پروتکلی برای ارسال داده‌ها بدون تضمین تحویل و ترتیب.
• Virtual Local Area Network (VLAN): تکنیکی برای تقسیم یک شبکه فیزیکی به چندین شبکه مجازی.
• Virtual Private Network (VPN): تکنیکی برای ایجاد ارتباطات امن و خصوصی در شبکه‌های عمومی.
• Virtual Router Redundancy Protocol (VRRP): پروتکلی برای افزایش دسترس‌پذیری روترها در شبکه.
• Wide Area Network (WAN): شبکه‌ای که مناطق جغرافیایی گسترده را پوشش می‌دهد.
• Wi-Fi Protected Access (WPA): پروتکلی برای تأمین امنیت شبکه‌های بی‌سیم.
• Wireless LAN Controller (WLC): دستگاهی برای مدیریت و کنترل نقاط دسترسی بی‌سیم.
• X.25: پروتکلی برای انتقال داده‌ها در شبکه‌های ارتباطی عمومی.
• XMPP (Extensible Messaging and Presence Protocol): پروتکلی برای پیام‌رسانی فوری و حضور در شبکه.

• 1G: نسل اول فناوری شبکه‌های بی‌سیم که ارتباطات آنالوگ را فراهم می‌کند.
• 2G: نسل دوم فناوری شبکه‌های بی‌سیم که ارتباطات دیجیتال را فراهم می‌کند.
• 3G: نسل سوم فناوری شبکه‌های بی‌سیم که سرعت و پهنای باند بیشتری نسبت به نسل‌های قبلی دارد.
• 4G: نسل چهارم فناوری شبکه‌های بی‌سیم که اینترنت پهن‌باند موبایل با سرعت بالا را فراهم می‌کند.
• 5G: نسل پنجم فناوری شبکه‌های بی‌سیم با سرعت بسیار بالا و تأخیر کم.
• 802.1X: استانداردی برای کنترل دسترسی به شبکه‌های LAN و WLAN.
• Advanced Encryption Standard (AES): الگوریتم رمزنگاری برای تأمین امنیت داده‌ها.
• Anycast: تکنیکی برای ارسال ترافیک به نزدیک‌ترین یا بهترین مقصد در میان چندین مقصد موجود.
• Carrier Sense Multiple Access with Collision Detection (CSMA/CD): پروتکلی برای کنترل دسترسی به شبکه‌های اترنت.
• Cloud Computing: مدل ارائه خدمات فناوری اطلاعات از طریق اینترنت.
• Content Delivery Network (CDN): شبکه‌ای از سرورها برای تحویل محتوا به کاربران با سرعت و کارایی بیشتر.
• Data Encryption Standard (DES): الگوریتم قدیمی رمزنگاری برای تأمین امنیت داده‌ها.
• Dynamic Trunking Protocol (DTP): پروتکلی برای مدیریت و تنظیم پورت‌های ترانک در شبکه‌های سوئیچینگ.
• Enhanced Switching: تکنیک‌های پیشرفته برای بهبود عملکرد و کارایی شبکه‌های سوئیچینگ.
• Fiber Distributed Data Interface (FDDI): استانداردی برای انتقال داده‌ها در شبکه‌های فیبر نوری.
• Generic Attribute Registration Protocol (GARP): پروتکلی برای ثبت و مدیریت ویژگی‌های شبکه در دستگاه‌های لایه 2.
• Host: دستگاهی که به شبکه متصل است و می‌تواند خدمات شبکه را ارائه یا دریافت کند.
• Intermediate System to Intermediate System (IS-IS): پروتکل مسیریابی برای شبکه‌های بزرگ و پیچیده.
• Jumbo Frames: بسته‌های بزرگتر از حد استاندارد اترنت برای افزایش کارایی شبکه.
• Link Layer Discovery Protocol (LLDP): پروتکلی برای تبادل اطلاعات دستگاه‌ها در لایه 2 شبکه.
• Media Access Control (MAC): زیرلایه‌ای از لایه پیوند داده که دسترسی به رسانه‌های انتقال را مدیریت می‌کند.
• Network File System (NFS): پروتکلی برای به اشتراک گذاری فایل‌ها بین دستگاه‌های شبکه.
• OpenFlow: پروتکلی برای مدیریت و کنترل ترافیک شبکه در شبکه‌های تعریف شده توسط نرم‌افزار (SDN).
• Packet Filtering: تکنیکی برای کنترل دسترسی به شبکه بر اساس بسته‌های ورودی و خروجی.
• Quality of Experience (QoE): معیاری برای سنجش رضایت کاربر از خدمات شبکه.
• Secure Sockets Layer (SSL): پروتکلی برای تأمین امنیت ارتباطات در اینترنت.
• Time Division Multiplexing (TDM): تکنیکی برای تقسیم زمان انتقال داده‌ها بین چندین کانال.
• Unified Threat Management (UTM): راهکاری یکپارچه برای مدیریت تهدیدات امنیتی شبکه.
• Virtual Extensible LAN (VXLAN): پروتکلی برای ایجاد شبکه‌های مجازی گسترده بر روی شبکه‌های فیزیکی.
• Wi-Fi: فناوری بی‌سیم برای اتصال دستگاه‌ها به شبکه.

• Access Control: تکنیکی برای محدود کردن دسترسی به منابع شبکه.
• Broadcast: ارسال یک پیام به تمام دستگاه‌های موجود در یک شبکه.
• Collision Domain: بخشی از شبکه که در آن بسته‌های داده می‌توانند با یکدیگر برخورد کنند.
• Dynamic Routing: پروسه استفاده از پروتکل‌های مسیریابی برای تعیین مسیر بهینه برای داده‌ها.
• Encapsulation: فرآیندی که در آن داده‌ها در پروتکل‌های دیگر کپسوله می‌شوند.
• Failover: مکانیزمی برای انتقال خودکار ترافیک به یک مسیر پشتیبان در صورت خرابی مسیر اصلی.
• Gateway: دستگاهی که شبکه‌های مختلف را به هم متصل می‌کند.
• Half-Duplex: حالت ارتباطی که در آن داده‌ها تنها در یک جهت در هر زمان می‌توانند منتقل شوند.
• Integrated Services Digital Network (ISDN): استانداردی برای انتقال داده‌ها، صدا و ویدئو در یک خط تلفن دیجیتال.
• Just-in-Time (JIT): روشی برای تولید یا انتقال داده‌ها در لحظه نیاز به منظور کاهش تأخیر.
• Key Distribution Center (KDC): سرویس مرکزی که کلیدهای رمزنگاری را مدیریت و توزیع می‌کند.
• Load Balancing: تکنیکی برای توزیع ترافیک شبکه به صورت مساوی بین چندین سرور یا مسیر.
• Metropolitan Area Network (MAN): شبکه‌ای که منطقه جغرافیایی یک شهر یا یک کلان‌شهر را پوشش می‌دهد.
• Network Time Protocol (NTP): پروتکلی برای هماهنگ‌سازی ساعت دستگاه‌های شبکه با یک منبع زمانی دقیق.
• Optical Carrier (OC): استانداردی برای انتقال داده‌ها بر روی فیبر نوری.
• Port Mirroring: تکنیکی برای کپی کردن ترافیک یک پورت به یک پورت دیگر برای اهداف نظارت و تحلیل.
• Quality of Service (QoS): تکنیکی برای مدیریت و بهینه‌سازی ترافیک شبکه برای تضمین کیفیت خدمات.
• Redundant Array of Independent Disks (RAID): تکنیکی برای ترکیب چندین دیسک سخت به منظور افزایش کارایی و تحمل خطا.
• Service Set Identifier (SSID): نام یک شبکه بی‌سیم که برای شناسایی آن استفاده می‌شود.
• Stateful Inspection: روشی برای فیلتر کردن ترافیک شبکه با بررسی وضعیت اتصالات فعال.
• Transmission Control Protocol/Internet Protocol (TCP/IP): مجموعه‌ای از پروتکل‌ها برای ارتباطات در شبکه‌های IP.
• Uniform Resource Locator (URL): آدرسی که برای مشخص کردن منابع در اینترنت استفاده می‌شود.
• Virtualization: تکنیکی برای ایجاد نسخه‌های مجازی از منابع فیزیکی مانند سرورها و ذخیره‌سازی.
• Wide Area Network Optimization (WAN Optimization): تکنیکی برای بهبود کارایی و سرعت انتقال داده‌ها در شبکه‌های گسترده.
• Wired Equivalent Privacy (WEP): پروتکلی قدیمی برای تأمین امنیت در شبکه‌های بی‌سیم.
• Zero Trust Security: مدلی برای امنیت شبکه که به هیچ کاربر یا دستگاهی به طور پیش‌فرض اعتماد نمی‌کند.
• Zigbee: استانداردی برای ارتباطات بی‌سیم کم‌مصرف در شبکه‌های خانگی و صنعتی.
• Zone-Based Firewall: روشی برای پیاده‌سازی قوانین فایروال بر اساس مناطق مختلف شبکه.
• Z-Wave: پروتکلی برای ارتباطات بی‌سیم در خانه‌های هوشمند و اتوماسیون.
• Zero Configuration Networking (Zeroconf): مجموعه‌ای از تکنیک‌ها برای ایجاد شبکه بدون نیاز به تنظیمات دستی.

• Asynchronous Transfer Mode (ATM): تکنیکی برای انتقال داده‌ها با استفاده از بسته‌های ثابت و کوچک.
• Bridge: دستگاهی که شبکه‌های محلی (LAN) را به هم متصل می‌کند.
• Control Plane: بخشی از شبکه که مسئول مدیریت و تصمیم‌گیری‌های مسیریابی است.
• Data Plane: بخشی از شبکه که مسئول انتقال داده‌ها بین دستگاه‌ها است.
• EtherChannel: تکنیکی برای تجمیع چندین لینک فیزیکی به یک لینک منطقی برای افزایش پهنای باند.
• Fiber Channel over Ethernet (FCoE): پروتکلی برای انتقال ترافیک شبکه فیبر نوری بر روی اترنت.
• Frame Relay: تکنیکی برای انتقال داده‌ها در شبکه‌های WAN با استفاده از بسته‌های کوچک و متغیر.
• Gigabit Ethernet: استانداردی برای انتقال داده‌ها با سرعت 1 گیگابیت بر ثانیه بر روی کابل‌های اترنت.
• High-Level Data Link Control (HDLC): پروتکلی برای ارتباطات نقطه به نقطه در شبکه‌های WAN.
• Internet Control Message Protocol (ICMP): پروتکلی برای ارسال پیام‌های خطا و اطلاعات عملیاتی در شبکه‌های IP.
• Jitter: تغییرات در تأخیر بسته‌های داده در شبکه که می‌تواند کیفیت ارتباطات را تحت تأثیر قرار دهد.
• Kerberos: پروتکلی برای تأیید هویت کاربران در شبکه‌های کامپیوتری.
• Load Sharing: تکنیکی برای توزیع ترافیک شبکه بین چندین لینک برای افزایش کارایی.
• Multipoint Control Unit (MCU): دستگاهی برای مدیریت و کنترل کنفرانس‌های ویدئویی چندنقطه‌ای.
• Near Field Communication (NFC): تکنولوژی برای ارتباطات بی‌سیم کوتاه‌برد بین دستگاه‌ها.
• Open Systems Interconnection (OSI) Model: مدل مرجع برای استانداردسازی پروتکل‌های شبکه در هفت لایه.
• Passive Optical Network (PON): تکنولوژی فیبر نوری برای ارائه خدمات اینترنت به کاربران نهایی بدون استفاده از اجزای فعال در مسیر.
• Quality of Service (QoS): تکنیکی برای مدیریت ترافیک شبکه به منظور تضمین عملکرد مناسب خدمات شبکه.
• Remote Desktop Protocol (RDP): پروتکلی برای دسترسی از راه دور به دسکتاپ و برنامه‌های کاربردی.
• Simple Mail Transfer Protocol (SMTP): پروتکلی برای ارسال ایمیل‌ها در شبکه‌های IP.
• Software-Defined Networking (SDN): معماری شبکه‌ای که کنترل را از تجهیزات شبکه جدا کرده و به نرم‌افزار منتقل می‌کند.
• Transport Layer Security (TLS): پروتکلی برای تأمین امنیت ارتباطات در شبکه‌های اینترنتی.
• Unified Communications (UC): مجموعه‌ای از خدمات ارتباطی یکپارچه مانند تماس‌های صوتی، ویدئویی و پیام‌رسانی.
• Voice over IP (VoIP): تکنولوژی برای انتقال تماس‌های صوتی از طریق شبکه‌های IP.
• WiMAX (Worldwide Interoperability for Microwave Access): استانداردی برای ارائه اینترنت بی‌سیم پهن‌باند.
• Workgroup: گروهی از دستگاه‌ها و کاربران که برای یک هدف مشترک در شبکه همکاری می‌کنند.
• X.509: استانداردی برای زیرساخت کلید عمومی (PKI) و صدور گواهینامه‌های دیجیتال.
• YANG (Yet Another Next Generation): زبان مدل‌سازی داده‌ها برای تنظیم و مدیریت شبکه‌های مبتنی بر پروتکل NETCONF.
• Zigbee: استانداردی برای ارتباطات بی‌سیم کم‌مصرف در شبکه‌های خانگی و صنعتی.
• Z-Wave: پروتکلی برای ارتباطات بی‌سیم در خانه‌های هوشمند و اتوماسیون.
• Zoning: تکنیکی برای تقسیم‌بندی منابع در شبکه‌های ذخیره‌سازی (SAN) به منظور مدیریت بهتر و امنیت بیشتر.

• Administrative Distance (AD): معیار سنجش قابلیت اطمینان یک مسیر در پروتکل‌های مسیریابی سیسکو.
• Anycast RP (Rendezvous Point): تکنیکی برای افزایش دسترس‌پذیری در پروتکل‌های چندپخشی (Multicast).
• Bidirectional PIM (PIM-BIDIR): نسخه‌ای از پروتکل مستقل چندپخشی برای بهینه‌سازی ترافیک چندپخشی در هر دو جهت.
• Control and Provisioning of Wireless Access Points (CAPWAP): پروتکلی برای مدیریت نقاط دسترسی بی‌سیم.
• Customer Premises Equipment (CPE): تجهیزات شبکه که در محل مشتری نصب می‌شود و به شبکه ارائه‌دهنده خدمات متصل است.
• Data Center Interconnect (DCI): تکنیکی برای اتصال مراکز داده مختلف به یکدیگر.
• Dynamic Multipoint VPN (DMVPN): تکنولوژی سیسکو برای ایجاد ارتباطات VPN پویا و چند نقطه‌ای.
• FabricPath: تکنولوژی سیسکو برای بهبود عملکرد و مقیاس‌پذیری شبکه‌های لایه 2.
• Flexible NetFlow (FNF): نسخه‌ای پیشرفته از NetFlow سیسکو برای جمع‌آوری و تحلیل داده‌های ترافیکی شبکه.
• Hot Standby Router Protocol (HSRP): پروتکلی برای افزایش دسترس‌پذیری روترهای سیسکو.
• Identity Services Engine (ISE): پلتفرمی برای مدیریت دسترسی و تأمین امنیت شبکه‌های سیسکو.
• Inline Power: تکنولوژی برای تأمین برق تجهیزات شبکه از طریق کابل‌های اترنت.
• Link-State Advertisement (LSA): پیام‌های استفاده شده توسط پروتکل‌های مسیریابی لینک-استیت مانند OSPF برای به‌روزرسانی اطلاعات مسیریابی.
• Locator/ID Separation Protocol (LISP): پروتکلی برای جداسازی مکان و شناسه در آدرس‌دهی شبکه.
• Multiprotocol BGP (MP-BGP): نسخه‌ای از BGP که از چندین پروتکل شبکه پشتیبانی می‌کند.
• Network Address Translation Traversal (NAT-T): تکنیکی برای عبور ترافیک VPN از طریق دستگاه‌های NAT.
• Network-Based Application Recognition (NBAR): تکنولوژی سیسکو برای شناسایی و طبقه‌بندی ترافیک شبکه.
• Open Network Environment (ONE): معماری سیسکو برای توسعه شبکه‌های باز و قابل برنامه‌ریزی.
• Policy-Based Routing (PBR): تکنیکی برای مسیریابی ترافیک شبکه بر اساس سیاست‌های خاص.
• Private VLAN (PVLAN): تکنیکی برای تقسیم VLAN به چندین زیرگروه خصوصی به منظور افزایش امنیت و جداسازی ترافیک.
• Quality of Service (QoS): مجموعه‌ای از تکنیک‌ها برای مدیریت و بهینه‌سازی ترافیک شبکه.
• Recursive Internet Architecture (RINA): معماری شبکه‌ای برای بهبود عملکرد و سادگی شبکه‌های پیچیده.
• Security Group Tagging (SGT): تکنولوژی سیسکو برای برچسب‌گذاری ترافیک شبکه به منظور اعمال سیاست‌های امنیتی.
• Software-Defined Access (SDA): معماری سیسکو برای پیاده‌سازی شبکه‌های محلی با استفاده از نرم‌افزار.
• TrustSec: تکنولوژی سیسکو برای تأمین امنیت شبکه با استفاده از برچسب‌گذاری و احراز هویت.
• Umbrella: سرویس امنیتی سیسکو برای حفاظت از شبکه‌های اینترنتی در برابر تهدیدات.
• Virtual PortChannel (vPC): تکنولوژی سیسکو برای تجمیع لینک‌های فیزیکی به یک لینک منطقی در شبکه‌های Nexus.
• Wireless LAN Controller (WLC): دستگاه سیسکو برای مدیریت و کنترل نقاط دسترسی بی‌سیم.
• X2 Interface: اینترفیس شبکه در فناوری‌های سیسکو برای ارتباط بین عناصر شبکه.
• Zero Touch Provisioning (ZTP): تکنولوژی برای پیکربندی خودکار تجهیزات شبکه بدون نیاز به مداخله دستی.

• Adaptive Security Appliance (ASA): فایروال سیسکو برای مدیریت و تأمین امنیت شبکه‌های پیچیده.
• Advanced Malware Protection (AMP): راهکار سیسکو برای محافظت از شبکه در برابر بدافزارهای پیشرفته.
• AnyConnect: کلاینت VPN سیسکو برای دسترسی امن به شبکه.
• Borderless Networks: راهکار سیسکو برای ایجاد شبکه‌های بی‌مرز و یکپارچه.
• Cloud Services Router (CSR): روتر مجازی سیسکو برای ارائه خدمات شبکه در محیط‌های ابری.
• Configuration Professional: ابزار سیسکو برای پیکربندی و مدیریت روترهای سیسکو.
• Connected Mobile Experiences (CMX): راهکار سیسکو برای تحلیل داده‌های شبکه‌های بی‌سیم و بهبود تجربه کاربری.
• Digital Network Architecture (DNA): معماری سیسکو برای شبکه‌های دیجیتال و خودکار.
• Dynamic Multipoint VPN (DMVPN): تکنولوژی سیسکو برای ایجاد تونل‌های VPN داینامیک و مقیاس‌پذیر.
• Embedded Event Manager (EEM): ابزار سیسکو برای خودکارسازی مدیریت و عیب‌یابی روترها و سوئیچ‌ها.
• EtherChannel: تجمیع چندین لینک فیزیکی به یک لینک منطقی برای افزایش پهنای باند و تحمل خرابی.
• FlexVPN: راهکار سیسکو برای VPNهای انعطاف‌پذیر و چندپروتکلی.
• Identity Services Engine (ISE): پلتفرم سیسکو برای مدیریت هویت و دسترسی به شبکه.
• Integrated Services Router (ISR): روترهای سیسکو با قابلیت‌های یکپارچه برای خدمات شبکه.
• Internet of Things (IoT) Solutions: راهکارهای سیسکو برای اتصال و مدیریت دستگاه‌های اینترنت اشیاء.
• LAN Switching: تکنیک‌ها و تجهیزات سیسکو برای سوئیچینگ در شبکه‌های محلی.
• Meraki: محصولات سیسکو برای مدیریت شبکه‌های ابری و بی‌سیم.
• Multiprotocol Label Switching (MPLS): تکنیکی برای بهبود کارایی و مدیریت ترافیک شبکه.
• Nexus: سری سوئیچ‌های سیسکو برای مراکز داده با عملکرد بالا.
• Open Network Environment (ONE): پلتفرم سیسکو برای برنامه‌نویسی و مدیریت شبکه‌های باز.
• Prime Infrastructure: ابزار سیسکو برای مدیریت متمرکز شبکه‌های سیمی و بی‌سیم.
• Quality of Service (QoS): تکنیک‌ها و پروتکل‌های سیسکو برای مدیریت و بهبود کیفیت خدمات شبکه.
• Secure Access Control System (ACS): سیستم سیسکو برای کنترل دسترسی و احراز هویت کاربران.
• Software-Defined Access (SD-Access): معماری سیسکو برای خودکارسازی و ایمن‌سازی دسترسی به شبکه.
• Telemetry: تکنیک‌های سیسکو برای جمع‌آوری و تحلیل داده‌های شبکه به منظور بهبود عملکرد و امنیت.
• TrustSec: راهکار سیسکو برای تأمین امنیت شبکه بر اساس سیاست‌های تعریف‌شده.
• Unified Communications (UC): مجموعه‌ای از خدمات یکپارچه سیسکو برای ارتباطات صوتی، ویدئویی و پیام‌رسانی.
• Virtual Switching System (VSS): تکنولوژی سیسکو برای تجمیع دو سوئیچ به یک سوئیچ منطقی برای افزایش کارایی و پایداری.
• Wide Area Application Services (WAAS): راهکار سیسکو برای بهینه‌سازی عملکرد برنامه‌ها در شبکه‌های گسترده.
• XML API: رابط برنامه‌نویسی سیسکو برای مدیریت و تنظیم تجهیزات شبکه از طریق پروتکل XML.

• Auto-RP: پروتکل سیسکو برای خودکارسازی پیکربندی RP در شبکه‌های PIM-SM.
• BGP (Border Gateway Protocol): پروتکلی برای مسیریابی بین سیستم‌های خودمختار در شبکه‌های بزرگ.
• BGP Route Reflector: تکنیکی برای کاهش تعداد اتصالات BGP در شبکه‌های بزرگ.
• Control and Provisioning of Wireless Access Points (CAPWAP): پروتکلی برای مدیریت و پیکربندی نقاط دسترسی بی‌سیم.
• Context-Based Access Control (CBAC): فایروال سیسکو که بسته‌ها را بر اساس حالت و زمینه آنها بررسی می‌کند.
• Customer Edge (CE) Router: روتر سیسکو که به مشتری در شبکه MPLS متصل است.
• Dynamic ARP Inspection (DAI): تکنیکی برای جلوگیری از حملات ARP در شبکه‌های اترنت.
• Enhanced Interior Gateway Routing Protocol (EIGRP): پروتکل مسیریابی پیشرفته سیسکو برای شبکه‌های داخلی.
• EtherChannel Load Balancing: تکنیک سیسکو برای توزیع ترافیک در چندین لینک اترنت.
• Flexible NetFlow: پروتکل سیسکو برای جمع‌آوری و تحلیل داده‌های ترافیک شبکه.
• Generic Routing Encapsulation (GRE): پروتکلی برای کپسوله کردن ترافیک در تونل‌های IP.
• Hot Standby Router Protocol (HSRP): پروتکل سیسکو برای افزایش دسترس‌پذیری روترها.
• IP Service Level Agreements (IP SLA): ابزار سیسکو برای اندازه‌گیری و مانیتورینگ کارایی شبکه.
• Label Distribution Protocol (LDP): پروتکلی برای توزیع برچسب‌های MPLS بین روترها.
• Lightweight Access Point Protocol (LWAPP): پروتکلی برای مدیریت نقاط دسترسی بی‌سیم سیسکو.
• Locator/ID Separation Protocol (LISP): پروتکلی برای جداسازی شناسه‌های شبکه و مکان‌ها برای بهبود مسیریابی.
• Multiprotocol BGP (MP-BGP): توسعه‌ای از BGP برای پشتیبانی از چندین پروتکل مسیریابی.
• Network Address Translation (NAT): تکنیکی برای تبدیل آدرس‌های IP خصوصی به عمومی و بالعکس.
• OSPF (Open Shortest Path First): پروتکل مسیریابی لینک استیت برای شبکه‌های داخلی.
• Performance Routing (PfR): راهکار سیسکو برای بهینه‌سازی مسیریابی بر اساس کارایی شبکه.
• Private VLAN (PVLAN): تکنیکی برای جداسازی دستگاه‌های درون یک VLAN به منظور افزایش امنیت.
• Protocol Independent Multicast (PIM): پروتکلی برای مسیریابی ترافیک مولتی‌کست در شبکه‌های IP.
• Quality of Service (QoS) Policy Propagation via BGP (QPPB): تکنیکی برای توزیع سیاست‌های QoS از طریق BGP.
• Reverse Path Forwarding (RPF): مکانیزمی برای جلوگیری از حملات اسپوفینگ و تقویت مسیریابی مولتی‌کست.
• Route Target (RT): ویژگی MPLS برای مسیریابی و ایزوله کردن ترافیک مشتریان در شبکه‌های VPN.
• Secure Shell Version 2 (SSHv2): پروتکلی برای دسترسی امن به تجهیزات شبکه با بهبودهای امنیتی نسبت به نسخه 1.
• Simple Network Time Protocol (SNTP): نسخه ساده‌شده NTP برای همگام‌سازی ساعت‌های دستگاه‌های شبکه.
• Spanning Tree Protocol (STP): پروتکلی برای جلوگیری از ایجاد حلقه‌های غیرمجاز در شبکه‌های لایه 2.
• Tag Switching: تکنیکی برای مسیریابی و سوئیچینگ بسته‌ها با استفاده از برچسب‌ها در شبکه‌های MPLS.
• Traffic Engineering (TE): تکنیکی برای بهینه‌سازی استفاده از منابع شبکه و مسیریابی ترافیک.
• Unidirectional Link Detection (UDLD): پروتکلی برای تشخیص و جلوگیری از مشکلات لینک یکطرفه در شبکه‌های اترنت.
• Variable Length Subnet Mask (VLSM): تکنیکی برای تقسیم‌بندی شبکه‌ها به زیرشبکه‌های کوچکتر با ماسک‌های متغیر.
• VLAN Trunking Protocol (VTP): پروتکلی برای مدیریت و توزیع اطلاعات VLAN در سوئیچ‌های سیسکو.
• Virtual Router Redundancy Protocol (VRRP): پروتکلی برای افزایش دسترس‌پذیری روترها با استفاده از روترهای مجازی.
• Wide Area Application Services (WAAS): راهکار سیسکو برای بهینه‌سازی عملکرد برنامه‌ها در شبکه‌های گسترده.
• Zone-Based Firewall: تکنیک سیسکو برای ایجاد فایروال بر اساس مناطق مختلف در شبکه.

• AAA (Authentication, Authorization, Accounting): مجموعه‌ای از پروتکل‌ها برای مدیریت دسترسی کاربران و ثبت فعالیت‌های آنان در شبکه.
• Access Control Lists (ACLs): لیست‌هایی برای کنترل دسترسی به منابع شبکه با تعیین مجوزها بر اساس آدرس IP و پروتکل.
• Advanced Encryption Standard (AES): الگوریتم رمزنگاری برای محافظت از داده‌ها با استفاده از کلیدهای قوی.
• Anycast: تکنیکی برای توزیع ترافیک به نزدیک‌ترین یا بهترین منبع موجود از میان چندین گزینه.
• Application Layer Gateways (ALGs): دستگاه‌ها یا نرم‌افزارهایی که ترافیک لایه کاربرد را تحلیل و مدیریت می‌کنند.
• Bidirectional Forwarding Detection (BFD): پروتکلی برای تشخیص سریع خرابی‌های مسیر در شبکه.
• Certificate Authority (CA): نهادی که گواهینامه‌های دیجیتال را صادر و مدیریت می‌کند.
• Context-Based Access Control (CBAC): فایروال سیسکو که بسته‌ها را بر اساس حالت و زمینه آنها بررسی می‌کند.
• Data Loss Prevention (DLP): تکنیک‌هایی برای جلوگیری از نشت داده‌های حساس از شبکه.
• Dynamic ARP Inspection (DAI): تکنیکی برای جلوگیری از حملات ARP در شبکه‌های اترنت.
• Encrypted Traffic Analytics (ETA): راهکار سیسکو برای تحلیل ترافیک رمزنگاری شده و شناسایی تهدیدات.
• Extensible Authentication Protocol (EAP): چارچوبی برای روش‌های احراز هویت مختلف در شبکه‌های بی‌سیم.
• Group Encrypted Transport VPN (GET VPN): تکنیکی برای رمزنگاری ترافیک در شبکه‌های WAN با استفاده از یک کلید مشترک.
• IPsec (Internet Protocol Security): مجموعه‌ای از پروتکل‌ها برای امن‌سازی ترافیک IP با رمزنگاری و احراز هویت.
• MACsec (Media Access Control Security): استاندارد IEEE برای رمزنگاری و احراز هویت در لایه 2.
• Network Admission Control (NAC): تکنیکی برای کنترل دسترسی به شبکه بر اساس وضعیت امنیتی دستگاه‌ها.
• Next-Generation Intrusion Prevention System (NGIPS): سیستم پیشرفته برای شناسایی و جلوگیری از نفوذها در شبکه.
• Public Key Infrastructure (PKI): مجموعه‌ای از سخت‌افزار، نرم‌افزار، افراد، سیاست‌ها و رویه‌ها برای ایجاد، مدیریت، توزیع، استفاده، ذخیره‌سازی و ابطال گواهینامه‌های دیجیتال.
• Radius (Remote Authentication Dial-In User Service): پروتکلی برای احراز هویت و حسابرسی کاربران شبکه.
• Role-Based Access Control (RBAC): روش مدیریت دسترسی به منابع شبکه بر اساس نقش کاربران.
• Secure Hash Algorithm (SHA): خانواده‌ای از الگوریتم‌های هش برای ایجاد اثر انگشت دیجیتال از داده‌ها.
• Secure Sockets Layer (SSL)/Transport Layer Security (TLS): پروتکل‌هایی برای تأمین امنیت ارتباطات اینترنتی با رمزنگاری داده‌ها.
• Security Group Tagging (SGT): تکنیک سیسکو برای برچسب‌گذاری بسته‌ها به منظور اعمال سیاست‌های امنیتی.
• Security Information and Event Management (SIEM): سیستم‌هایی برای جمع‌آوری، تحلیل و مانیتورینگ رویدادهای امنیتی در شبکه.
• Single Sign-On (SSO): روش احراز هویت که به کاربران اجازه می‌دهد با یک بار ورود به تمام سیستم‌ها و برنامه‌های مجاز دسترسی داشته باشند.
• SSL VPN: روش ایجاد VPN با استفاده از پروتکل‌های SSL/TLS برای تأمین امنیت.
• Stealthwatch: راهکار سیسکو برای تحلیل و مانیتورینگ ترافیک شبکه به منظور شناسایی تهدیدات امنیتی.
• TrustSec: راهکار سیسکو برای تأمین امنیت شبکه بر اساس سیاست‌های تعریف‌شده.
• Two-Factor Authentication (2FA): روشی برای احراز هویت که نیازمند دو عامل مستقل برای تأیید هویت کاربر است.
• Umbrella: سرویس امنیت ابری سیسکو برای محافظت از کاربران در برابر تهدیدات اینترنتی.
• Virtual Private Network (VPN): تکنولوژی برای ایجاد اتصال امن و رمزنگاری‌شده بین دو یا چند نقطه در اینترنت.
• Web Security Appliance (WSA): دستگاه سیسکو برای محافظت از شبکه در برابر تهدیدات وب و مدیریت دسترسی کاربران به اینترنت.
• Zero Trust Network Access (ZTNA): مدل امنیتی که فرض می‌کند هیچ کاربر یا دستگاهی قابل اعتماد نیست و نیاز به احراز هویت و تأیید مستمر دارد.

• Address Resolution Protocol (ARP): پروتکلی که آدرس فیزیکی دستگاه‌ها را به آدرس آی‌پی تطابق می‌دهد.
• Border Gateway Protocol (BGP): پروتکلی برای تبادل اطلاعات مسیریابی بین شبکه‌های مختلف در اینترنت.
• Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP): پروتکلی برای اختصاص خودکار آدرس‌های آی‌پی به دستگاه‌ها در شبکه.
• Domain Name System (DNS): سامانه‌ای که نام‌های دامنه را به آدرس‌های آی‌پی ترجمه می‌کند و برعکس.
• Enhanced Interior Gateway Routing Protocol (EIGRP): پروتکل مسیریابی سیسکو که از الگوریتم مسیریابی واقعی‌زمان (DUAL) استفاده می‌کند.
• File Transfer Protocol (FTP): پروتکلی برای انتقال فایل‌ها بین دستگاه‌ها در شبکه.
• Hot Standby Router Protocol (HSRP): پروتکلی که بین چندین روتر برای افزایش دسترس‌پذیری از طریق یک آدرس IP مشترک استفاده می‌شود.
• Internet Group Management Protocol (IGMP): پروتکلی برای مدیریت گروه‌های چندپخشی در شبکه‌های IPv4.
• Internet Protocol (IP): پروتکلی برای مسیریابی و ارسال بسته‌های داده در شبکه‌های مبتنی بر اینترنت.
• Internet Control Message Protocol (ICMP): پروتکلی برای ارسال پیام‌های خطا و اطلاعات عملیاتی در شبکه‌های IP.
• Interior Gateway Routing Protocol (IGRP): پروتکل مسیریابی سیسکو که قابلیت‌هایی مشابه RIP دارد اما عملکرد بهتری دارد.
• Internet Protocol Security (IPsec): پروتکلی برای ایجاد امنیت در ارتباطات شبکه‌ای از طریق رمزنگاری و امضاء دیجیتال.
• Open Shortest Path First (OSPF): یکی از پروتکل‌های داخل‌یابی بر پایه الگوریتم SPF که برای مسیریابی در شبکه‌های IP استفاده می‌شود.
• Point-to-Point Protocol (PPP): پروتکلی برای ایجاد اتصال امن و قابل اعتماد بین دو دستگاه در شبکه‌های WAN.
• Simple Network Management Protocol (SNMP): پروتکلی برای مدیریت دستگاه‌ها و تجهیزات شبکه به صورت متمرکز یا توزیع شده.
• Secure Shell (SSH): پروتکلی برای اتصال امن به دستگاه‌های شبکه از راه دور و اجرای دستورات در محیط خط فرمان.
• Session Initiation Protocol (SIP): پروتکلی برای برقراری و مدیریت ارتباطات صوتی و تصویری در شبکه‌های IP.
• Trivial File Transfer Protocol (TFTP): نسخه ساده‌تر و سریع‌تر از FTP که برای انتقال فایل‌ها بین دستگاه‌ها در شبکه استفاده می‌شود.
• User Datagram Protocol (UDP): پروتکلی برای انتقال بسته‌های داده بدون برقراری ارتباط پیشین و بدون ضمانت تحویل.
• Virtual Local Area Network (VLAN): گروهی از دستگاه‌ها که با هم به عنوان یک شبکه محلی مجازی در نظر گرفته می‌شوند.
• Virtual Private Network (VPN): شبکه‌ای که ارتباطات آن از راه دور انجام می‌شود و به صورت امن از شبکه‌های عمومی استفاده می‌کند.

1. Main Page